گروهی از فعالان زن افغانستان مقیم کابل روز پنجشنبه اول تیرماه (۲۲ ژوئن)، در نامه‌ای سرگشاده به سازمان ملل متحد، از این سازمان خواستند که با نگاه عمیق و منطقی، همسانی‌ها میان گروه داعش و طالبان را دریابد و با طالبان همان‌گونه برخورد کند که با داعش رفتار کرد.

این گروه که با نام مکتب انتقادی کابل فعالیت می‌کند، در این نامه با اشاره به وضعیت وخیم حقوق بشر در افغانستان به‌ویژه برای زنان، می‌نویسد: در تمام فرازونشیب‌های جامعه بشری، اعلامیه جهانی حقوق بشرهیچ‌گاه به اندازه‌ای که امروز طالبان آن را زیر پا گذاشته‌اند، پایمال نشده است.

فعالان زن از سازمان ملل متحد خواستند به برخوردهای چندپهلو و نرم با طالبان پایان دهد و با این گروه همانند یک گروه تروریستی رفتار کند. در این نامه آمده است: «سازمان ملل متحد دولت اسلامی عراق وشام (داعش) را سازمان تروریستی دانست و در جریان حاکمیت این گروه بر بیشتر جغرافیایی عراق و سوریه، حتی با این گروه گفت‌وگو هم نکرد. فرق طالبان و داعش چیست؟»

در این نامه به مشابهت‌ها میان رفتار داعش با زنان ایزدی و رفتار طالبان با زنان افغانستان اشاره و از رفتار دوگانه سازمان ملل و کشورهای جهان در مورد زنان در کشورهای مختلف جهان انتقاد شده است.

کنشگران زن از تساهل و مدارای سازمان ملل متحد با طالبان به‌سختی انتقاد کردند و گفتند: «تبانی آشکار کارکنان سازمان ملل با طالبان نشان می‌دهد این سازمان خود در جنایات برنامه‌ریزی‌شده در افغانستان دخیل است و بازوی جهانی رسمیت بخشیدن به جنایات طالبان است.»

سازمان ملل متحد اوایل آوریل، هنگامی که طالبان کار زنان در دفاتر این سازمان در افغانستان را هم ممنوع کردند، اعلام کرد در صورت لغو نشدن این محدودیت‌ها در مورد خروج از افغانستان تصمیم خواهد گرفت. اما مدتی بعد اعلام کرد که در هر حال به حضور در افغانستان ادامه می‌دهد و تلاش می‌کند تعامل با طالبان قطع نشود.

طالبان با وجود حضور سازمان ملل متحد در افغانستان و برگزاری صدها جلسه در یک سال و ۱۰ ماه گذشته، برای تاکید بر عملی کردن تعهدات طالبان به جهان، فشارها بر زنان و نقض حقوق بشر را هر روز بیشتر از قبل افزایش دادند. در سال نخست سلطه طالبان، زنان دست‌کم اجازه داشتند در دانشگاه و مراکز آموزشی خصوصی تحصیل کنند و در نهادهای غیردولتی و پروژه‌های امدادرسانی شغلی به عهده بگیرند، اما در روزهای پایانی دومین سال سلطه این گروه، زنان دیگر حتی اجازه کار در دفاتر سازمان ملل را هم ندارند و از عادی‌ترین امکانات زندگی معمولی مثل رفتن به تفریحگاه‌ها، باشگاه‌ها ورزشی یا پارک‌ها محروم‌اند.

فعالان مکتب انتقادی کابل در این نامه به محدودیت‌های وضع‌شده بر زنان و دیگر موارد نقض حقوق بشر در افغانستان پرداختند و از سازمان ملل متحد خواستند با طالبان رفتاری واضح و جدی داشته باشند.

این زنان از سازمان ملل متحد درخواست کردند به نام کمک به مردم نیازمند افغانستان زمینه ارسال پول برای طالبان را فراهم نکنند. آن‌ها در این نامه اشاره کردند که راه‌های متعدد دیگری نیز برای دسترسی به مردم نیازمند در افغانستان و ارسال کمک به آنان وجود دارد که می‌تواند از دسترسی طالبان به این کمک‌ها جلوگیری کند.

این زنان در نامه‌شان به سازمان ملل متحد خواستار اقدام‌های جدی سازمان ملل برای ایجاد یک حکومت برخاسته از اراده جمعی مردم افغانستان شدند؛ موضوعی که مجامع بزرگ زنان در نشست‌های بین‌المللی نیز بارها مطرح کرده‌اند. گروه رهبران زن افغان چهارشنبه هفته گذشته در نشستی در لاهه با حضور نمایندگان اتحادیه اروپا، نیز این پیشنهاد را به عنوان تنها راهکار برای بهبود وضعیت در افغانستان مطرح کرد.

به نظر می‌رسد زنان افغانستان در این مورد اتفاق‌نظر دارند که گروه طالبان دولت مطلوب مردم افغانستان و به‌ویژه زنان نیست و باید به هر ترتیب باید ساختار دولتی جدید بر اساس آرای مردم شکل گیرد. این زنان بارها بر لزوم وضع تحریم‌های شدید بر طالبان و خودداری از ارسال کمک نقدی به ادارات تحت کنترل طالبان تاکید کرده‌اند.